Een jongen, een man, die zijn voorbestemming als dominee en gezinshoofd vol twijfel tegemoet gaat en beleeft. Nooit voldoet hij aan de door hemzelf en zijn vader en de omgeving opgelegde waarden en normen, hoeveel steun hij ook heeft van zijn leermeesters en zijn echtgenote. Een verhaal over christelijk Nederland in de twintigste eeuw dat we al zo vaak hebben gelezen? Ja, maar vooral: nee! Want het is vooral een liefdevolle beschrijving van een twijfelaar door zijn zoon, die, zo weten wij, in veel opzichten op die vader lijkt..
De geboorte van zijn zoon op 10 februari, nauwelijks anderhalve maand na bevestiging en intree, had hem voor even sprakeloos gemaakt en zijn liefde voor Manny was voor zover mogelijk nog gegroeid uit bewondering voor de manier waarop ze de bevalling had volbracht. De gebeurtenis had hem echter niet de zo begeerde ‘goddelijke’ ervaring geschonken die hem kon helpen zijn twijfel te overwinnen.
Hij was er zonder meer van uitgegaan dat het een jongetje zou worden. Veel hadden ze er samen niet over gesproken. Manny vreesde Gods wrake en hij had haar niet kunnen bevrijden. De naam van het jongetje was geen probleem geweest: Willem Gover, naar zijn grootvader, die bij geboorte ook al wist hoe zijn eerstgeboren zoon zou heten: Andries, naar diens grootvader.
Toekomstplannen zoals zijn vader voor hem had, had hij niet voor zijn zoon. Die les had hij wel geleerd. Dopen zou hij zijn zoon, niet brandmerken.
Citaat pagina 205
Iets soortgelijks?
Menno ter Braak – Afscheid van domineesland
Oek de Jong – Pier en Oceaan
Bijbel – Het Boek Prediker en Spreuken
Blaise Pascal – Gedachten
Frits (Freek de Jonge & Nits) – Vaders Stem
Leo Willemse
Welk boek nu? 